Destina Türe -verpleegkundige op de spoedeisende hulp (SEH)- vertelt enthousiast wat haar motiveert in haar werk: “Momenteel heb ik meerdere functies in het ZMC. Behalve SEH-verpleegkundige ben ik ook praktijkopleider van de studenten op de SEH. Daarnaast ben ik reanimatie-instructeur en train ik collega’s in het ziekenhuis over de basic life support. Ik leer hen wat ze moeten doen als ze iemand bewusteloos aantreffen. Naast mijn werkzaamheden in het ziekenhuis ben ik ook burgerhulpverlener.
Meteen verkocht
Voor mij was het liefde op het eerste gezicht met de SEH. Vanaf mijn oriënterende stage was ik meteen verkocht. Ik krijg veel energie van de afwisseling in mijn werk. Niet alleen zijn de patiënten heel divers -van jong tot oud en met verschillende culturele achtergronden- ze hebben ook vaak uiteenlopende ziektebeelden. Het bijzondere aan mijn werk vind ik dat je in een korte tijd iemand heel goed leert kennen. Mensen delen al snel persoonlijke verhalen met je omdat je ze een vertrouwd gevoel geeft.
Impact
Rust kunnen creëren in de chaos; dat kenmerkt écht ons team op de SEH. Dat vind ik mooi. Soms gebeurt er iets heftigs zoals een reanimatie bij een jonge patiënt, dan weet ik dat ik er nooit alleen voor sta en dat er ruimte is om over alles te praten. Wij staan als collega’s voor elkaar klaar en durven ook echt kwetsbaar te zijn. Wij delen lief en leed met elkaar. Wat wij hier op de SEH doen heeft regelmatig grote impact op het leven van patiënten en hun naasten. Soms zijn dat nare dingen, maar we maken ook ontzettend mooie en dankbare momenten mee.
Oog voor de hele mens
Ik hou ervan om mensen om mij heen te hebben. Ik ben een zorgzaam type. Het werk wat ik nu doe voelt echt als mijn roeping. Ondanks alle hectiek probeer ik de patiënten altijd een luisterend oor te bieden. De mens is weliswaar ontzettend complex, maar we hebben simpelweg allemaal één ding gemeen: we willen gezien worden; daar ligt mijn kracht. Ik kijk altijd verder dan de klacht waar iemand mee komt en zie de mens als geheel. Behandel een ander zoals je zelf ook behandeld wil worden, dat is altijd mijn uitgangspunt.
Vroeger als klein kind heb ik geleerd dat niet alles je komt aanwaaien. Mijn grootste voorbeeld is mijn moeder, die als alleenstaande ouder het gezin draaiende wist te houden. Ze heeft mij meegegeven dat je niet moet wachten tot het geluk naar je toe komt, maar dat het altijd in jezelf aanwezig is. Dit geluk neem ik dagelijks mee naar mijn werk en hoop ik te verspreiden.
Knuffelbeertje
Met kinderen werken vind ik interessant en uitdagend. Bij volwassenen maak je vaak sneller en makkelijker contact. Wanneer ik zie dat een kindje verdrietig is, neem ik meteen aan het begin van ons contact een knuffelbeertje mee. Dat is net even een andere benadering en dat breekt ook altijd het ijs. Het creëren van een veilige omgeving voor kinderen op de SEH vraagt om wat meer out of the box te denken. Ik heb ook speciaal een training gevolgd om trauma’s bij kinderen te voorkomen bij medische handelingen."
