Ons enthousiasme leidt tot betere resultaten
Van rennen en vliegen tot gestructureerde planningen: elke dag verloopt anders op de afdeling traumachirurgie van het Zaans Medisch Centrum. De enige vaste ingrediënten zijn de nauwe samenwerking, het hechte team en de laagdrempelige communicatie. ‘Hier doen we het écht samen.’
De patiënt op de operatietafel is hemodynamisch instabiel. Anesthesiemedewerker Nadège van de Vin is opperst geconcentreerd bezig om de oudere man weer stabiel te krijgen. Dan geeft OK-assistent Rianne Stadt haar een seintje: ‘Let op, we gaan het botcement klaarmaken om zo de schouderprothese te plaatsen.’ Dankzij de alertheid van haar collega kan Nadège zich tijdig richten op de analgesie, terwijl traumachirurg Robert Jan Derksen zonder vertraging kan doorwerken. ‘Dankzij de korte lijnen, de soepele samenwerking en het team dat elkaar goed kent, krijgen we hier soms dingen gedaan die ergens anders niet zo makkelijk voor elkaar te boksen zijn.’
Zes jaar geleden maakte traumachirurg Derksen de keuze voor het Zaans Medisch Centrum (ZMC). ‘Wat mij aansprak, was dat ik hier de lijnen kon uitzetten voor traumachirurgie. Ik wilde dat graag als team doen. Dat maakt het werk niet alleen leuker voor iedereen, maar ik ben er ook stellig van overtuigd dat je dan betere resultaten boekt. Voor jezelf en voor de patiënt. Bij grotere ziekenhuizen is er vaak al veel in beton gegoten, terwijl we hier nog veel invloed kunnen uitoefenen op hoe we de werkprocessen inrichten. Voor mij was het belangrijk om het team te enthousiasmeren, echt naar elkaar te luisteren en te weten wat er bij elkaar speelt. Dat levert veel op.’
Een goed voorbeeld daarvan is de schouderprothese. ‘Voor deze derdelijns ingreep is veel overleg, afstemming en flexibiliteit binnen het hele team nodig’, vertelt Derksen. ‘Dat begint al met goed vooroverleg met de anesthesie. Het zijn vaak ouderen met comorbiditeit en comedicatie die deze ingreep ondergaan. Daar komt veel bij kijken. Het heeft geen zin om vanuit chirurgie op je strepen te staan: je bent samen aan boord. We bespreken dus niet alleen de gewenste mate van stolling, pijnstilling en verslapping, maar ook welke keuzes het minst risicovol zijn voor de patiënt en tegelijkertijd het meest werkbaar zijn voor de traumachirurg. Door elkaar mee te nemen in wat we belangrijk vinden, komen we samen tot de beste afweging.’
Op de OK is die goede communicatie eveneens merkbaar. ‘De anesthesioloog adviseert en maakt een plan’, vertelt anesthesiemedewerker Nadège van de Vin, die het team sinds een jaar versterkt. ‘Maar traumachirurgie is dynamisch: soms heb je tijdens de operatie toch een ander beleid nodig, bijvoorbeeld omdat de patiënt in een andere positie ligt of veel bloedverlies heeft. Dan kan ik snel schakelen met de anesthesioloog.
Dat kan zowel gaan over een perifere zenuwblokkade tijdens een grote operatie, als de postoperatieve pijnstilling voor een goed herstel.’ Daarom is Van de Vin ook lid van het team Acute Pijn Service, dat de patiënt de eerste drie dagen na de operatie volgt. ‘Niet in elk ziekenhuis is dat een optie in het takenpakket van de anesthesiemedewerker, maar hier wel. Waardevol, want omdat ik bij de operatie ben geweest, weet ik wat er
speelt en wat we eventueel kunnen aanpassen om de zorg te verbeteren.’
Voor OK-assistent Rianne Stadt is de goede communicatie merkbaar in het feit dat collega’s veel tegen elkaar kunnen zeggen. ‘Omdat we met een klein team zijn, kent iedereen elkaar persoonlijk. Dat maakt het gemakkelijk om elkaar aan te spreken. Als de chirurg een plaat met schroeven op de enkel heeft gezet en de schroef lijkt te lang of juist te kort, waardeert de chirurg het als we die zorg uitspreken.’ Stadt werkt inmiddels dertien jaar bij het ZMC en zou het Zaanse ziekenhuis absoluut niet willen inruilen voor een andere werkplek. ‘Naast het hechte contact met collega’s krijgen we hier regelmatig leuke uitdagingen. Pas geleden hebben we in een project alle implantaten op de afdeling traumachirurgie omgezet. We krijgen dan volledige vrijheid en verantwoordelijkheid. Daardoor blijf je leren.’
Blijven kijken naar nieuwe ontwikkelingen is dan ook een speerpunt op de afdeling. Traumachirurg Derksen: ‘Ons vak is volop in beweging: er komen steeds weer nieuwe technieken en materialen op de markt. Wij houden dat nauwlettend in de gaten en kijken waar wetenschappelijk bewijs voor is. Vervolgens onderzoeken we of het ook voor onze patiënten iets oplevert. Is dat het geval, dan enthousiasmeren we elkaar om ermee te werken, liefst in onderzoeksverband. Zo halen we het beste in elkaar én voor de patiënt naar boven. Wie hier werkt, bezit meestal een grote dosis nieuwsgierigheid.’
Flexibiliteit is een andere belangrijke eigenschap, vindt Nadège van de Vin. ‘Behalve dat je de ene dag aan een spectaculaire grote ingreep werkt en de andere dag alles anders loopt dan gepland, moet je bij ons ook openstaan voor vernieuwingen.’ ‘Een negen-tot-vijf-baan is werken op deze afdeling zeker niet’, beaamt Rianne Stadt. ‘Maar het is wel werk waarin je zelf veel kunt inbrengen.’ Robert Jan Derksen sluit zich daar volledig bij aan: ‘Ons enthousiasme, de dynamische omgeving en de kracht van het team maken het gewoon ontzettend leuk om hier te werken.’
Wil je ook het team van Robert Jan, Nadège en Rianne versterken? Of een van onze andere teams? Bekijk onze vacatures
Bron: OK Visie magazine
