Juul, Cato en Maud zien levenslicht in Zaans Medisch Centrum.
Jorine Koelemeijer (35) en Martijn Neuvel (38) stonden wel even te kijken toen de verloskundige vertelde dat ze in verwachting waren van een drieling. Jorine: “Dan ga je opeens van één naar vier kinderen.” Op woensdag 21 november zagen de meisjes Juul, Cato en Maud het levenslicht in het Zaans Medisch Centrum. “Wat waren we blij dat we hier terechtkonden. We wilden niet zo ver reizen vanuit Hoorn en er moesten wel drie couveuses vrij zijn. Met onze drie meiden bezetten we nu de helft van de couveuseafdeling.”
Jorine weet nog goed hoe het ging tijdens de eerste echo: “Ik voelde me al een hele tijd erg misselijk. Veel erger dan tijdens de zwangerschap van onze eerste. Tot onze verbazing zag de verloskundige al snel twee hartjes kloppen. Toen ze vervolgens haar keel schraapte en meldde dat we een drieling zouden krijgen, stonden we helemaal perplex. Meteen gaan er allerlei vragen door je hoofd. Zelf vraag je je dan af of je dat lichamelijk allemaal aankunt. En je denkt meteen na over praktische zaken. Moeten we een andere auto? En in welke auto kun je dan vier kinderen kwijt?”
Vanaf het moment dat bekend was dat ze een drieling zou krijgen, stond Jorine onder behandeling bij het academische VUmc. “Daar heb ik zeven weken gelegen in verband met zwangerschapsvergiftiging.” Voor de bevalling moesten Jorine en Martijn uitwijken naar een andere omgeving: “Er zijn maar weinig ziekenhuizen die direct drie couveuses beschikbaar hebben. Artsen en verpleegkundigen hebben allemaal rondgebeld waar er plaats was. Wat dat betreft voelde ik me een beetje als Maria in het kerstverhaal: is er nog ergens plek in de herberg?”
Het verlossende antwoord kwam van de afdeling Neonatologie van het Zaans Medisch Centrum. Jorine: “Het voelde meteen als een warm bad, toen we ons een dag voor de operatie meldden. We maakten meteen kennis met de gynaecoloog, kinderarts en anesthesioloog. En we werden rondgeleid over de afdeling. Bijzonder om te zien dat er drie lege couveuses voor onze meiden klaarstonden.”
Een dag later was het grote moment daar. Voor Jorine was een bezoek aan de operatiekamer een geheel nieuwe ervaring: “Het was echt een soort van NASA-lanceerstation – zo high-tech en spic en span allemaal.” De operatie – een keizersnede – verliep voorspoedig. Juul, Cato en Maud zagen om de beurt het levenslicht. Juul, de eerste van de drie, had wel een lastige start. “Toen ze Cato bij mijn gezicht hielden, wees Martijn mij erop dat de kinderarts druk met onze eerste bezig was. Het was fijn dat het hele team ons wist gerust te stellen. Later op de verkoeverkamer hoorde ik dat ze het gelukkig alle drie gered hadden.”
Inmiddels zijn vader en moeder weer thuis. De zusjes verblijven voorlopig nog in het Zaans Medisch Centrum. Wanneer zij ook naar Hoorn mogen? Jorine: “Dat weten we nog niet. Eerst is het zaak dat Juul, Cato en Maud verder groeien en aansterken. Het zou natuurlijk wel bijzonder zijn als ze met kerst thuis zouden zijn.” Tot die thuiskomst pendelen Jorine en Martijn geduldig op en neer naar Zaandam: “Dat is goed te doen. Zelf ben ik dagelijks tussen tien en vier bij de meisjes te vinden. Daarnaast kunnen we ze ook via de webcam volgen. En – zo is ons op het hart gedrukt – we mogen altijd bellen.”
Grote broer Jurre (3) was al op bezoek bij zijn zusjes: “Voor hem is het allemaal nog een beetje abstract, maar dat komt wel als ze straks thuis in Hoorn zijn. Hij heeft ze in ieder geval alvast enthousiast zijn sinterklaastekening laten zien. En toegegeven, voor ons is het ook allemaal wat surrealistisch. Ben je opeens ouders van vier kinderen! Wat dat betreft zijn alle clichés waar: het is echt een rijkdom.”
